Kefernahum

Lanetli geceler...

Kirli yüzlerle dolu sokaklar...

Ben bugün çok yorgunum

Hislerim birer ölü

Bilemiyorum neydi küçük omuzlarıma yüklenen

Bunca karanlık yük bunca ıslak yanak

Kefernahum...

Mitlerde kayboldum ararken mutluluğu

Kalbimde asi bir nokta

Kız kardeşim küçük...

Anam babam birer ihmalkâr...

Hastayım doktor

Çocukluğuma, çektiğim acılara...

Hastayım öylece

Yara bere olmuş sokaklardayım yine

Açlık, parasızlık, namus bir olmuş

Beyrut cennetini çeviriyor cehenneme

Kefernahum...

Bilir misiniz avuçlardaki çatlakları

Ya da gürültülü ihmallere

Kulakları kapatmanın ne kadar zor olduğunu

Ben böyleyim hâkim amca

Kaldıramadım bunca yükü

Biz çocuğuz...

Gülmemiz gerekirken ağlıyor

Kırlarda koşturmamız gerekirken

Savaşından, hırsızından kaçıyoruz...

İlgilenmek bir yana

Şu daire fani mahpusta

İsmimizi bilen yok...

Yılanlar...

Acı bir dokunuş...

Kefernahum...

Bazen öyle bir an geliyor ki hâkim amca

Kim olduğumu niçin doğduğumu unutuyorum

Bazen de yanaklarımda saklıyorum her şeyi

İyisi kötüsü demeden

Kirlisi beyazı demeden

Öylece kapatıyor gözlerimi...

Ve yorgun bir şehir gibi

Dalıyorum karanlığa usulca

Kefernahum...

Diyecek çok şey var hâkim amca

Bilmem şu sanık kürsüsünde kim olmalı

Ben mi ana babam mı yoksa Tanrı mı

Bilemiyorum...

Korkuyorum bazen keskin bir titremeyle

Bazen de sorgulamak zor geliyor artık

Sen söyle hâkim amca

Biz kimiz

Çocuk olmak için mi doğduk

   Acı çekmek için mi

       Koşturmak için mi

              kaçışmak için mi

Biz kimiz hâkim amca...

Biz pencere buğusuna mutlu bir yüz çizen

Kar tanelerine dalıp giden

Bulutları grisine aldırmadan sevenleriz

Kefernahum...

Biz çocuktuk sadece

Beyaz bir sayfa saflığında

Naif bir tebessüm sıcaklığında

Birer suçsuz çocuklardık hâkim amca...

Not: "Kefernahum" adlı filmden esinlenilmiştir.