Kehribar

Şizofren yaralar açar
Fırtınaya tutuk kapıyı


Omuzlarsın son gücünle
Kulağında nedensiz bebek ağlamaları


Yüklemler yüklenir yeniden
Patikalara
Işık gözüyle


Yürürsün
Ağlarken keman eski bir şarkıya
Ruganlarından toz dökerek


Kaderi tükürürsün
Kederin içine
Dudağında kekremsi gülümseme

Yarını kutsarsın
Mart yağmurlarında, sağanak


Akıp gider çirkef izleri
Ayak parmaklarından şehrin foseptiklerine



Yeniden çentik atarsın bir çam ağacına
Toprak kokar tenin lodosta
Kozalak misali


Efil esersin
Kehribar sarısı
Gün doğumlarından şafak biriktirip


Şımarık çocuk masalları anlatırsın
Sakalını sıvazlarken
Öykünüp geçmişe


Arşeler sana vurur artık
Kürdîlihicazkâr hayat öyküsüdür
Düşleri heybede zaman...