Kelebek

Bilge der ki;
'tavşan daima öndedir ama zafer her zaman kaplumbağanındır.'

Bir kapı aralanırsa geceye,
Önce ışıklar konuşur ama karanlık sürekli zafer peşindedir.

/ Seninle adaleti sağlayabilir miyiz.../

İstersen sen ışık ol önümde,
Ben karanlığın zaferine yürüyeyim.
Öyle cesur ki omzumdaki kelebekler,
Her rengi ışığa kavuşturmaya adamışlar kendilerini.
Ve yalnız onlar bilir
Kozasından nasıl çıkması gerektiğini...

Bin kederi taşımaktansa beyhude bir sevda uğruna,
Bin kelebeği kozasında besleriz.

/ Hayat anlar mı bizi sence.../

Bu akşam kapı açıldı beklenmedik bir yüze,
İlk kez adımı söyledi kilitlere.
Oysa ben açıktım tüm denizlere,
Sandallar,
Martılar,
Yalanlar
Ve alçalan medeniyet duruyordu yüreğimde.

Ben yine kelebek olmayı seçtim bu sahnede,
Sahi kelebekler ölecek kadar cesur mudurlar..

Silaha hiç dokunmadım şimdiye dek,
Kurşunsa yabancı lügatime.
Peki bu kanama da neyin nesi...

Çocuk dağıldı paramparça,
Savaşın bittiği özgürlüğün başladığı yerde.

N'olur sen ölme bari kelebek
Bana cesur olmayı öğret...