Kelebek Ömrü

tedirgin sokuldu akşamın koynuna
sızlarken yenik yanı....
gözleri daha kahveydi,
benziyordu kaderleri...

hayaller kırılgan,
hayaller soluk,
hayaller karanlıkta kalmış çocuk...

isyanlıydı gece,
şehire yağmur yağıyor
şehir titrerken,
kaldırımlarda ayak izleri üşüyor...

ellerinden tutup büyütmeliydi,
yanık odada kalmış çocuğu
umut gökten inmeliydi,
sebebsiz esmeliydi fırtına
kelebek uçmalıydı,
kondurmalıydı gamzesine bir buse
eskisi gibi

her yarım kalmış mevsimlere...

f.huy