Kelime Ülkesinin Padişahı

En güzel şiiri sana mı yazmalı yoksa,
Şiir en güzel olanı mı yazmalı?
En güzel kelimeleri mi söylemeli yoksa,
Kelimeler en güzeli mi konuşmalı?
Bilemedim...
Tek bildiğim,
En güzel sevgiyi yüreğimde hissediyorum,
Sevgimi anlattığım en güzel cümle de 'Seni Seviyorum'

Kalemim seni anlatmaya yeltendiği zaman kağıtlarda boğulur,
Kilitlenir kelimeler, çöker cümleler,
Anlatamayışımın girdabında elimi yüreğime götürürüm
Tık tık atan sevgimizin timsali yüreğini dinlerim.
'Yüreğim' dedim yüreğine...
Benliğime öyle işledim ki seni,
Hiç kopmayacak sevgi ipleriyle nakış nakış resmettim,
Anlatılamayan resimlerde saklı sevgimizi...
Fotoğrafın salt kaldı yüreğimdeki gözlerinin yanında,
Yüreğimde 'güneşim', kelimelerimde 'balım' oldun...
Sana nasıl anlatayım ki daha?
Sen değil 'biz' demem yeterli olur sanırım
Yüreğimin padişahı!
İkinci yarım, kalpdeşim!
Sen fethedenimsin ben de âcizâne İstanbul'un olmak istiyorum,
Fetheder misin?

Zira...
Zira...
Kabul etmek edepsizlik olur...
İstanbul'a razı olmak yakışır,
Cihanda eşi doğmayacak müjdeli isim fethedeni,
Yüreğinin saraylarında padişah etmek yaraşır,
İstanbul'u güzel kılan salt kendi güzelliği değil,
İstanbul'u güzel kılan fethedeninin ismidir.
İstanbul fethedeniyle doğar, yoksa sıradandır.
Cevherin elinde pırlantaya dönüşür
Daha ne diyeyim ki şânımı yüceltene,
'Kelime ülkesinin padişahı beni yüreğine gelin eder misin'den başka...

19. 04.2007
Güzelyalı...