Kelimeler Kadar Yalnızlık

ve şimdi kelimeler kadar yalnızım
bir odam bir de ben hayata kapanmışım
başlamak istiyorum tekrardan
ya da çekip gitmek hayallere
aldığım nefes kadar üşüyorum
verdiğim soluk kadar acıyor bedenim

bu ayrılığın vaktidir
ve içimdeki acemi bir şairin
buruşuk kağıtlarda gizli saklı şiirleridir

karanlığın buz gibi gecelerinde
rüzgarın seni anlatan yönünü izliyorum
sessizlik çığ gibi üzerimde
gel gör ki sonu olmayan
ve sonu olmayacak bir çıkmaza sürükleniyorum

taşıyorum hayallerimi bir kağıtla birlikte
ve ben bir hayata yürüyorum
sonsuzlugun sensiz uçurumundayım
dönüşü olmayan bir yoldayım biliyorum

şimdi daha iyi anlıyorum ki
ben aslında boşa yaşıyorum
ya yüreğimle tam sana geliyorum
ya da yüreğinsiz tam senden gidiyorum...