Kelimelerden Sonra

Ömrümüz boyunca vaazlarını dinledik hep
İşine geldiği gibi konuşup duranların?
Lâl'di dillerimiz;
Cevap veremezdik!...
Boş ve dalgın bakardı gözlerimiz;
Göremezdik!...
Anlama kabiliyetimiz ise bastırılmıştı;
Ne söylediklerini duyardık
Ama çözemezdik!?

Sonra zaman bir su misali aktı gitti?
Yediğimiz darbelerden aklımız başımıza geldi,
Ruhumuz kanatlandı bedenden bir kuş gibi?
Islandığımızı fark ettik yağmur yağdığında,
Karda üşüdüğümüzü
Ve yandığımızı güneş açınca?

Ama susturamadık yine de onları,
Devam ettiler?
Yozlaştırıp kelimeleri;
Hiç acımadan birer birer
Akşamın erguvan renginde
KURŞUNA DİZDİLER!?

Ve bizler bakakaldık
Vurulan kelimelerden arda kalan
Anlamını yitirmiş koskocaman boşluğa?