Kendi Gölgem Gibi

Her gidişte farklı bir renge bürünüyor yüreğim,
Düş değil, hayal değil,
Gerçek gibi
Bekliyor yüreğim dönüşünü

Her tanıdığım yüz başka bir renkle
İşleniyor içime
Başka yüzlerin, başka üzüntüleri,
Başka başka acıtıyor

Ben kimseye içimden geçen dikenli tellerin çizdiği
Sızıların acısını duyurmadım
Eksik yanımı göstermedim
Siz de duyurmayın, anlatmayın

Karşınızda güçlü olmak nasıl da yordu beni,
Güçsüzlüğümü haykırmak istiyorum suratınıza
Dimdik değil, eğik olmak,
Hatta yamru ? yamru durmak,
Bir ağaca yaslanmak istiyorum

Güneş'i seyretmek,
Başka işim yokmuş gibi,
Âşık olmak;
Cesurmuş gibi

Ve gitmek istiyorum uzaklara,
Farklı bir gölgenin peşine takılıp,
Kendimmiş gibi,
Kendi gölgemmiş gibi...


(On Dokuz Kasım İki Bin On Bir 10:45)