Kendimden 2

Gönlümün şuh kokan aşk bahçesinde
En duru sevgiler soluyor işte
Şol can bülbülümün sevda sesinde
En gümrah makamlar ölüyor işte

Bozulmuş sevgimin kârlı yemini
Değişmiş ruhumun şeffaf zemini
Başıma hükümdar kıldım emini
Yine ömrüm keder buluyor işte

Nice karlar yağar kader dağıma
Ne gün güneş doğar kader dağıma
Kapımı açsam da yar otağıma
Bahtıma bin hicran geliyor işte

Kaçarım nefs denen şerhsiz limandan
Talihim ders alır bilge zamandan
Kahramanlık denen sahte romandan
Tarihime çapsız doluyor işte

İçirsem gönlüme elem zehrini
Yerle yeksan eder huzur şehrini
Çekerim bunca yıl dünya kahrını
Her çilem bir günü çalıyor işte

Pişmanlık yasası çıkmaz özüme
Gözyaşım bir hüzün ağlar gözüme
Yıllardır tebessüm bilmez yüzüme
Nedense ayrılık gülüyor işte

Dilim sebil etti artık duamı
Kâbuslarım yorumluyor rüyamı
Hayatıma bir eş seçtim ziyanı
O da candan bir pay alıyor işte

Mutluluklar kör bahtıma küsse de
Kaderimde bin fırtına esse de
Fıtratım umuttan ümit kesse de
Yine gönül huzur diliyor işte

16.07.2010
15:36