Kendime

Ve sonra içime hatta dışıma kapandım

Küsmek gibi birşey olsa gerek

Bir çeşit olmayan hayat

Hiç birşeyi kararında bırakamamak

Ve ortasını bulamamak gibi bir sorunum var benim

Zaten epeyce göçebe yaşadım

Sadece iki valizim oldu

Bir yığın insan tanıdım

Kalabalık şehirler ve boş suratlar

Ama hep yalnızdım

~

Bir ben birde kendimdim hep

En iyi dost bildiğim kendime sığınmışım

Evet çokta yalnız değilim aslında

Lâkin çokça kalabalıkta değilim

Dışım her ne kadar sükût olsada

İçim limanını yakmış bir gemi

Bu neyin kavgası, bu neyin tasası?

Ürkek bir kuşun kanadında

Bir varmış bir yokmuşlu masallarda

Hep varmış hiç yokmuştum oysa

Demir attım belkide yalnızlığa

~

Limanım yok yakalı çok oldu gemileri

Gidiş kendime, dönüş kendime

Kendim, yine kendimle