Kendime Kelamım

Herkesin derdi kendine büyük hayatta..
Ne içler kanıyor,
.....Ne yürekler dağlanıyor, gülen suratlarda..
Günler geçip giderken, Kelamlar boşa, Yollar çıkmazda..

Mutlu olabilmek için bir çok sebep varken,
Hüzünlenmek için çaba harcar gibiyiz...
Elimiz tutuyor, kulaklar duyuyorken,
Çiçeği boşverip, toprağa bakar gibiyiz...

Herkez senin gibi olacak diye kanun mu var..
Annen gibi yar, Baban gibi diyar mı var..
Bırak hayatın çilelerini artık düşünmeyi..
Bugün bitti; düşün yarını görememeyi..!

Boşvermemek lazımmış hayatı,
Umut diye birşey vardır..
Yüceltmemek lazımmış faniyi,
Bir o kadar küçülmek vardır..

Hergün eksiliyor yanından birileri, bilmem farkında mısın?
İsteklerin azalıyor, azaldıkça imkansızlaşıyor sanki..
Birşeylere odaklanmışken kendi karanlığında,
Kalbe hüzün aşılıyor zaman,
Unutturuyor teker teker gerçeklerini,
Yaşama gayeni,
Var oluş sebebini....


Bir yol belirlemek lazım bu hayatta...!
Zira Rüzgarın yönü belli değil....!