Kendimi Bildim Bileli

Kendimi bildim bileli yazarım ben.
Kimbilir belki de yazmak değil bu,
Elime iğne almış bir kuyuyu kazarım.
Ruhumu kah satırlara kah duvarlara,
Bölük pörçük dağıtırım....

Nedir bu sevda yıllardır geçmedi anlamadım....
Bir yandan kelimeler boğazıma dizilir,
inci gibi gözlerimden süzülürken.
Diğer yandan kurşun yemiş umutlarım
Film şeridi olup önümden geçerken...
Diğer yanda körelmiş hislerim ve ben...
Hüzne bile hasret duyup söyleşiriz kimse bilmeden.
Ne zaman mı olur bu işler?
Hiç düşünmedin mi ne işe yarar geceler?

Nerede yarım kalmış cümle
İçinde kalan ukte var ise,
Günün içinden sıyrılıp gelir düşlerime...
Kah kabus olur kah rüya
Kah bakakalır ardından
Kah düşerim yollara.

Ne anlarım bu soyut yolculuktan
Ne kar ettim bilinmez ya
Ben yazarım yine de umursamadan
Belimde eğrilse boynum da bükülse

Bir kağıt bir kalem bir de masa
İşte benim hazinem bunlar fani dünyada
Yazarım,yazarım,yazarım
İğne alır kuyu kazarım.
Telleri kopsun varsın
Ağustos'ta sazımı çalarım.
Bir küçük karıncayım
Ezilirim ayaklar altında