Kendimi Şiire Hazırladım

Tozunu silkelerken terli karanlığın,

bahar batar baktığım aynalardan elime.

Daha ne olsun;

bir ışık su içirir sarı toprağından,

buğdayın ve acının kamışlı türküsünde

sarmaşıklarca yeşerir güller,

gözlerimin gök durağında.

Uyusun da büyüsün içimde çocukla

yalnızlığın giz beliği...

Mevsim ipliği, iklimin aşk kokusunda gece,

omzumun yanıbaşında.

Ne güzeldir akan ırmaklar,

ne sevecendir her şeyimin sessiz cömertliğinde

kirazlı bir dil...

Gün doğumu, şehir,

yâr sandığı ve

kayığı rüyaların,

denizi anlatan.

Kendimi şiire hazırladım

yağmura ve pencere direklerine,

nefesimde uçurum yokuşu.

vaktin kırmızı kapısında

ay tutarken soluğunu.

Sevgilim, ne güzelsin!

Dağlara çiçek açacak,

su yürüyecek kıyı

ikindisiyle...

Ey canımın tek odalı buğu yangını,

kendimize büyüyen akşamlardan

içeceğim ağacın yağmurlu ellerini.