Kendine Gel / Kendime Not

Yürüdüğün yerlerde dünya yankılanıyorken

Boş ellerin kirletmekle meşgul gökyüzünü

Zihnine iğneler batsa da tepki yok !

Dostluğuna muhtaç sanıp kandırıyorsun kendini

Ne bir hesap ne bir beklenti  yok !

Sitem dahi fazla, bırak dostluğu bir yana 

Gün ermez , yol boğum boğum 

Es geçtiğin her an borcun olsun bana 

Ne denli bir aldanış , ne nankörce bir sığınma 

“Ben içimde yaşarım” demek ! dışın bir öküzden muamma, haberin yok

Hala ısrar hala ataerkil zihniyetin

Kadın bir adım önünde yürüse 

Sarsılır ezilir duruşun , erkek adamlığın!

Erkek adam bunu yapar , erkeğe bu yakışır

“Kadın kısmı, karı aklı” dilinde pelesenk 

Olmucam dediğin her şeyin göbeğinde yine sen

Vakit ayıramadıklarına çöl kurak!

Ekran başında bitmeyen sonsuz durak!

Her şeyi düzelmiş gibi yaparak ,

“Miş” gibi göstermek tek çaban

İçindeki öküzü kurban eder mi hiç , hangi bayram!

Bundan sonra dikkat etmeler, sözler , vaadler

Ortada yok icraat , geçsin bakalım aylar, seneler

Yıllar sonra ,  korktuğun gibi ! Etrafın kalabalık ama sen bir başına!

Ömür geçmiş , pişmanlık diz boyu 

Geçmişte kaçtıkların gibi olmuş 

Eleştirdiklerin kadar onlara benzemiş

Sessiz ve kendine kızgın !

Ama itiraf dahi edemezsin kendine 

Hata ettim çok büyük hata!

Senin için en zor cümle, en zor haykırış.

Kabullenişin mayalanmış yalana

Gözboyamalık samimiyetinin kokusu sinmiş

Olan kime oldu, kimin ömrü tükendi 

Onca geçen boş zamanda

Dedim ya ! Ya şimdi ya asla!

Telafilerin zamansızlığında boğulmadan

Geç kalmış sayma kendine gel 

Gel kendine!