Kendine İyi Bak

Fazla sürmedi içinde bulunduğumuz rüyalarımız,
Bir toz misali gibi rüzgara kapılıp bittik.
Oysa ben fazla bir şey istemedim, bir avuç sevgi misali...

Şimdi rüzgara, fırtınaya kapılan bir tozum sayende,
Bir enkaz yığını gibi, seni gönlümden,
Beni de senden alıp sürükleyip tükendik.
Hak etmiyormuşum seni demek,
Belki sevmelerim ağır geldi sana.

Şimdi iki dünyanın ayrı insanı olduk seninle.
O birbirimize verdiğimiz sevmeler nerede yar!
Hayaller kurup güldüğümüz gülümsemelerimiz hani!
Mutlu musun böyle yaşamaya yapabilecek misin bensiz?
Nefes ala bilecek misin huzurlu?

Ben alamıyorum nefes, boğuluyorum.
Bir enkazın ağır yükü üzerimdeyken kalkamıyorum.
Aşk öyle bir şey işte,
Tutundu mu bırakmak bilmiyor böyle.

Beraber olmadık mı,
Oysa çok seviyordum seni,
Neden kaybettim ben, çok mu geldi sana sevmelerim.

Yine sürgünüm,
Bana yapacaklarından bahset biraz.
Bende öyle seveyim seni,
Belki doğru yolu bulurum.
Kinimden küfür edesim var çünkü,
Bozacağım sanki yeminimi
Suç benim değil ki, ağır geldi gitmelerin
Ama yine de kıyamıyorum işte

Yüreğimden acı bir insan çığlığı koptu şimdi
Acısı çıkıyor suskunluklarımın
Birden değil, boğuluyorum yar
Yaşamak uğruna ölmek, bu olsa gerek
Hayat, yangın gibi oldu yüreğimde
Rüzgarda sürükleniyor küllerim bir yaprak misali

Sen, nefes alabiliyorsan ne mutlu sana
Hayatın gerçeği bu olsa gerek
ALLAH'a emanet ol, Dedin ve gittin
ALLAH'a emanet ol, dedi ve gitti


Şiir: Hazan YILMAZ