Kendine Küsen Dağ Çiçeğim

Biliyor musun göğsümde toprak,
Ellerimde bahar kan ağlıyor!
Yağmur dalgın, sular unutkan
Bu mekanda çiçekler hep kuruyor...

Can, cananı bulmak için
Aşkıyla kör ebe oynuyor!..
Aklında sen,
Sırtında kocaman bir cehennem
Dağın öte yüzünden
Güneş doğacak sanıyor!

Ah sevgilim, ah!
Ne baharın, ne de güzün silinecek kalbimden.
Onlarca adın içinden
Yalnız senin adın yazılacak yosun tutmuş kayaya...

Şu görünen çardak var ya,
O, her zaman tek tanığı olacak
Kendine küsen dağ çiçeğimin...

Ah!
Bir an her şey silinse de
Yalnız senin aksin belirse denizin aynasında...


6 Şubat 2010