Kendini Bulmak

Kayıplar ardından koşarken yarınlara
Kaybolduk mecnun deli aşklara.
Güneşi ararken bulduk en karanlığı
Çıkmak nasıl, kaybolduk kanarken yalnızlığa.

Sancılar çeken yürek, atar kendi içinde
Doğumdan önce bu serzenişlerle.
Yarınlar bugünden yazılır elbet de,
Bulduğumuz ümitler hayaller kendi ellerimizde.

Evet, zamanı öldüren gene biziz
Hiç doymak bilmeyen koca bir deviz
Hayat kardan bir dağ ki; erir durmadan içten
Geçen bir ömür sızıyor bak ellerinden yüzünden.

Kısmet, kader ne dersen de işte avuçlarında
Seçmek olmasaydı eğer neden insan olunur,
Bir çiçek, bir ağaç, bir dağ nasıl yürür kendince
Toplayıp köklerini, eteklerini yürü,
Kaderin tercih ettiklerince bilinir.

(Kasım 2010 İstanbul)