Kent Anıları

Kentleri bırakıp gitmek yazgımdı benim,
bir yaşam boyu alışamadım hiçbirine ve alışamam
hiçbir kenti sevmedim ve sevemem
hiçbir sokağın anısı işlemedi içime!
Ancak yüzler tanıdım, sesler;
yüreğimi bahara dönüştüren
çiçekler açtığım isimler…
farkında olamıyordu insan
doğası müsait değildi anlamaya yaşamadan
ve hiçbir seferinde hazır olmuyordu ama
kentler zamanı geldiğinde; isimleri yiyip tüketiyordu
yüzler ve sesler, hayalete dönüşüp anılara karışıyordu.
Her insan aklında bu anılarla doluşan mezarlıkla yaşıyordu.
Alışıyor insan;
terk ettiğinde bir kenti
o kentin içindeki isimler de terk ediyor kendini
ve sadece yaşayanları değil
ölüleri de sevmeye alışıyor