Kentlerin Süslü Kızı Seni Sevemem

Ben tuz toprak içinde çakıl taşların üstünde dünyaya geldim
Ya sen kentlerin süslü kızı özel bir hastahanede
Cennet yatağında dünyaya geldin
Ben çıplak ayaklarımla çam kırıkların
Dikenlerin üstünde adım adım yürüken
Sen kırmızı papuç pempe ayakabıları giyiyordun
Ben kahvaltımı kuru ekmeği suya banıp yerken
Sen sucuk salam pastırmayla bal kaymakla kahvaltını yapıyordun
Ben tarlada tuz toprak ac susuz sancıdan uyamazken
Sen sarayda villada beş yıldızlı otellerde masallarla uyuyordun
Ben şükür olsun hamd olsun bügünde bir lokma ekmek buldum
Yarına allah kerim derken
Sen sucukları pastırmayı salamı kebapları bir tadımlık alıp
Gerisını çöpe atıyordun
Ben her gece yatmadan önce anamın babamın elini öper
Hayır duasını alır yaradana şükür ederdim
Böyle bir anam babam olduğu için allahıma dua ederdim
Her sabah erkenden kalkıp ezan sesini dinlerdim
Ya sen kentlerin süslü kızı ezan sesini duymamak için
Kulaklarına kulaklık takıp müzik dinlerdin ve şarkılar söylerdin
Çünkü seni yaradanın ezanında rahatsız oluyordun
Oysa o ezan senin yaradanın yüce allahın ezanı
Yardanına allaha ezana karşı gelirdin sen kentlerin süslü kızı
Şimdi son mektubunda demısın ki davul bile dengi dengine
Evet kentlerin süslü kızı davul bile dengi dengine
Ben varuşların adamı çilekeş toprakların çilekeş adamı
Ellerim nasır tutar toprak kukar kan kukar seni sevemem
Seni sevemem kentlerin suslu kızı seni sevemem
Yaradanı tanımayan ezana karşı allaha karşı gelenı sevemem
Sevemem kentlerin süslü kızı ben seni sevemem