Keşke Hiç Büyümeseydim

En ince sızıma ithaf olunur;



Hadi gel tut elimden anne,
Kaldırımları kırık sokaklarında gezdireyim seni yüreğin...

Bak anne;
Bu yüreğimdeki ilk yaram,
İlk cüzzamlı dokunuşum...
İlk sigaram,
İlk yok oluşum...

Her aklıma geldiğinde kanatırım burayı,
Ondandır kabuk bağlamaz...
Duruşu mağrur,
Gözyaşı kurudur biraz;
Düşen yağmurdan bilirim anne...
Şimdi vursan ağlamaz...

Şu gördüğün,
Mülteci bir isyanın ceremesi,
Çok sonraları dolandı ayaklarıma.
Gördüğüm ilk düş,
İlk öpüş gibiydi anne...

O zamanlar daha bilmiyordum,
"Ceketimi yağmurlara" asmayı...
İstanbul bana sataşıyordu,
Ben İstanbul'a !
Kaç kopan yanımı bilirim,
Sonradan olma tepelerinde...
Çok geç anladım, anne çok geç...
Meğer alnından vurulan,
Gençliğimmiş İstiklâl'de...

Bak anne,
Şu ilk ölüşüm,
İlk yürek bölüşüm...
Gönlümün tavanına firketelediğim ilk yıldız,
Sevdiğim ilk kız...

Biraz tamam,
Biraz eksikliğim...
Nazım'ı anlatmışlığım var oralarda,
Sevdaya sonuna kadar gitmişliğim!

Sızılarım burda,
Bunlar ilk keşkelerim,
Gözü kapalı inanıp sevmişliğim,
Pamuk üstüne düşmüş zifir gibi
Yapışmış yüreğime,
Keşke, hiç büyümeseydim demişliğim...

Burası mabedim anne,
Biliyormusun,
Daha kirletmedim.
Gün oldu yaktım,
Ama adını ağzıma alabilecek kadar,
Masum bıraktım,
Ondandır annem ondandır;
Burası baş tacım...

Ah...
Annem Ah...
İşte sol yanım,
İşte ben bu kadarım...

Sen yanımda olsaydın belki
Küçükken anlattığın o masallarda ki,
"İradi ölen amcalara" imrenmezdim...
Belki de bu kadar kirlenmezdim!

Kim bilir... anne;
Sen olsaydın,
Ben, eteklerine tutunan
Hep kirli sakallı bir çocuk olarak kalırdım!
Ve denizlerine sakladığım o gözyaşlarımı
Yüreğimden avuçlarına bırakırdım...