Keşke Sevmez Olaydım

Her gece derin bir aşk saplanır yüreğime.
Adını tarif etmek yetmez.
Öyle bir yangın ki
Sensiz kül oluyorum anla işte!


Göçebe yüreğim feryat eder
Sen olan yanımdan başlarım yanmaya
Cehennemin de olsan
Kıyametim de


Yangınım da sensin
Bitmek, tükenmek bilmeyen küllerim de sen!


Nasıl gidiştir bu ömrümden!
Yaktın canımı ses etmedim.
D'ağladın/ K'anattın bir tek isyan etmedim.
Keşke sevmez olaydım.


İnan sevmeseydim hatırıma düşmez
Bu kadar kanamazdım.
İnan sevmediydim yok sayardım tüm mevsimleri
Ayrılık Türkülerini tekrar, tekrar dinlemezdim!


Her nakaratta aşkına sarhoş olup
Sevmiştim demezdim.
Susardım, usulca giderdim!
Ardıma dahi bakmazdım.
Keşke, sevmez olaydım!


Aşkına yenik düşmüş garip bir Züleyha gönlüm.
Her saniyem seni andığım an duruyor.
Bir, bir tükeniyorsun yüreğimden.
Ben ise tek, tek ölüyorum yüreğimde.


Sensizlik acısı vuruyor kalbimin taa derine.
Kopsun diyorum kopsun!
Kopsun artık bu yüreğim inceldiği yerden
Yani senden sevgilim senden. . .


Aşkının yoluna düşmüş, kederli bir seyyahım.
Sokak, sokak, şehir, şehir seni ararım!
Gönlüm kadar ufak değil bu hayat!
Ben seni bulamam tekrar yanarım. . .


Sözde köle olacaktım ömrüne.
Beni ziyan ettin, sensizliğe kurban!
Keşke, sevmez olaydım.
İnan yaşarken ölmezdim. . .


Per perişan halimi görenler oluyor.
Adımı soruyorlar bana!
Oysa ben adımı, Şemsin avucunda gördüğümden beri
Unuttum her harfimi!


Duyulsun şimdi adım selâ ile aşk arasında.
Gidiyorum sevgili!
Hem de seni sevdiğim yerde tekrar ölmeye...
Yüreğime!


Son kez, keşke diyorum keşke
Sevmez olaydım
Sevmez olaydım!
Şimdi, mutlu ol gamzeme düştüğün yerde. . .