Kibarca Öldürmek

sustukça batıyordu
dudakları
ve arasında eziliyordu
konuşulacak onca şey

yumdukça gözlerini
kirpikleri arasında
eziliyordu
anılar
ve kirpikleri
Vahşi'nin mızrağından sivriydi

kulağına kaçıyordu
umarsızlık damlaları
ve
bir damlada boğuluyordu
şarkılar

ellerine sığınak oluyordu
montunun cepleri
düşünmüyordu
dışarıda üşüyen
bir çift eli

ve bir gidişi vardı
öyle zarifti ki adımları
iz bırakmıyordu yerde
sadece
yara açıyordu geride
ve kibarca öldürüyordu
adımları

hepsi bu...