Kibir

Gönül öyle arsız ki dinlemiyor fermanı
Gel elele verelim durduralım zamanı
Savaşarak yenelim kibir denen illeti
Zapt ederse nefsini bulunmaz hiç dermanı


Yakıp yıkıp her şeyi bırakır da gidersin
Azap çeken kalbini perperişan edersin
Doğru yoldan şaşarak viran etme mabedi
Mahkeme-i Kübrada bedelini ödersin


Hayat bir koşturmaca menzilimiz son durak
İnsan ömrü nedir ki suya düşen bir yaprak
Sürüklenip giderken son bulur esareti
Geldiği yere döner sonunda olur toprak


Düşün geçen günleri kendini akla biraz
Yunup serin sularda ruhunu pakla biraz
Dön yüzünü kıbleye kalben yap ibadeti
Rabbe olan sevgini içinde yokla biraz


Mısralara yazdım ki ebediyen biline
Yarın mahşer gününde merhamet et Nil'ine
Aklını kullanarak gösterip feraseti
Bırakmalı haseti gem vurmalı diline