Kibrin Yaradılış Saatleri

Kibrin yaradılış saatleri kokuyor adeta her ücranın gizleri

Masumiyet diye fısıldaşırken Albızın kızları

Kanma diye sesleniyor Umayın su dolu bakışları

Kanma ki kana bulanma sende 

Ey kişi ey Tanrının suretinden gelen

Gördüğün ne masumiyet ne de mahrumiyet

Dağılan sadece kibire bulanmış bir parça gerçek

Belki de bir parça güç içinde oluşan asabiyet... 

Suyun ve toprağın karıştığı balçıktan

Filizlenmişti artık tohumundan 

Ruhun kibir kokan sözleri bataklıklar arasından

Tanrı seslendi bir an

Kalk titre ve oz olandan öz olana dönüş, silkelen

Göklerin mavisinden yerin yağızlığına 

Bulanıyordu artık bengüye doğru yol alan

Suretinin yansıması olan kişinin benliği

Tin boşluğu bedenin kin benzeşmesi

Kaplıyordu artık sessizce 

Arada kalan kibrin asabiyet tıslaması

Bir tarafta kişinin tini

Diğer tarafta bedenin yorgun kinlenişi

Her ikisinin arasında ise 

Bir bebeğin umayeli gibi

Kibir duruyor kanana kan olan 

Gerçeği bilene ise kendine kangren olup çürüten

Kişinin özünde ise ozun kang olup mengüye ulaştıran

Kibrin yaradılış saatlerinde başlayan varoluşun

Kibrin öze karıştığı

Ozun ötesine geçemediği

Yaradılışın sessiz saatlerinde

Her kişi can buluyordu varlığına

Can arıyordu kuru bedenine

Kimine bir nefes üfleyişinde can katarken

Kimine nefsin kokusunda kan katıyordu

Ülgen'in uçmağından Erliğin tamusuna doğru

Yaradan sesleniyordu tam merkezinde duran

Kişinin öz benliğinin serili olduğu 

Yaradılış ağacının yaprakları arasında...