Kılıç Yarasından Beter

'Saydığım 'var'ların hepsini
Bir bir çiğneyip indirdim mideme.
'ben'im unufak etti
Sindirdi onları ve kattı kendine.'

Der , başlar söze.

Kılıç kendine bir sahip aramakta
Beklemekteymiş.
Öyle uzun sürmüş ki bu bekleyiş
Paslanmamak için
'boş oturmayayım' der
Kendini bileylermiş.

Oncası da varmış ki
Kabzasından tutup kavramaya çalışmış.
Uyarsa da kulak asmazlarmış
Kabza keskinmiş
Tutanın kanını akıtırmış.

'madem ki kavrayamıyoruz kılıcı
Ne diye durur karşımızda böyle can alıcı
Kışkırtıcı
Ceza gibi baş işkenceci!
Bu işe yaramazı yok etmeli.
Dokunamadan nasıl olacak bu peki?'

Sözün hasılı
Eritmişler çelikten gövdesini.
Gitmiş keskinliği kan akıtan.
Bozulmuş şekli, korkutan.
Öyle bir hal almış ki
Aratmış eskiyi.olmuş beteri.

Kılıç erimiş kor olmuş!
Her birinin göğsüne birer damla akmış.
Akmış koca bir delik açmış.
Kapanmayacak yara bırakmış!

Der, ve keser hikayeyi.

Çünkü,
Acının pazarlığı olmaz.
Ufak kederlere katlanmayan
Onulmaz dertlere düçar olur!