Kim...

kim inanır yaşadığına bu yalan dünyada
bıraktığın ne var ki doğru olan ardında
dizlerini dövüp bin pişman olsanda
hiçbir izin kalmayacak hiçbir hafızada.

kim sever sanırsın seni gönlünce
ortak olamadın işte hiçbir sevince
gözlerini kapatıp bu dünyadan göçünce
anlarsın o zaman gerçekleri anca ölünce.

kim tanır şimdi seni bakmadın birtek insana
yumuşamadı yüreğin döndün zalim bir yılana
muhtaçtı oysa gidenler zamansız bir duana
toz oldu işte ömrün sende döndün bir yalana.

kim bakar ardından sana giderken şimdi böyle
elini attığın herşey dönmüş bir çöle
yalnızlığa esir düştün beninse bir köle
nasıl yaşayabildin bunca yıl ALLAH aşkına söyle.

kim hatırlar varlığını masum bir zamanda
bencillik adın olmuş ruhun bir olmazda
yaşın kemale erip toprağa yakın baksanda
kaçınılmaz bir sondur hayatın sefil yalnızlıklarda.

kim ağlar şimdi bu sönmüş haline
derman olmadın hiçkimsenin gamlı derdine
ekmedin bir fidan bile şevkat bahçesine
geçte olsa anlarsın,dünyan döner tersine.

kim sarar boynunu üzüldüğün vakit
kalbindeki yoksulluğa gözlerin şahit
haydi ne duruyorsun sende vafasız ol git
bütün yaşadıklarına çak bir kibrit...

a.a.