Kımızı Kurdaleli Kadın
Kırmızı kurdaleli bir kadının kollarındayım.
Bana bakan gözleri fındık misali dipdiri.
Kirpikleri,benim misafirliğimi alkışlar gibi
Saçlarında ilkbahar kokuları
Yağmur sularıyla ıslanmış..
Ben doğdum..
Yanımda bir gölge var?
Gözlerimi kapadığımda bile baş ucumda bir nefes.
Sonra,alnıma bir buse konduruyor
Gidecek sanıyorum gitmiyor.
Ben büyüyorum
Sonra saçlarımda bir tarak dans ediyor
Taraktan arta kalan;
Ojeli parmaklar ardında bir çift yürek.
Dudaklarında eskiden kalmış bir tını,
Bize yarenlik ediyor.
Ben büyüyorum...
Vakit akşamüstü..
Birer bardak çay dolduruyorum.
Çift şekerli!
Bir de karşılıklı sigara yakıyoruz.
Fınfık gözleri hala dipdiri,
Saçlarından yine ilkbahar kokuları geliyor.
Yüzündeki her çizgi;
Bana verdiği emeklere ev sahipliği yapmış.
Dudakları hala büyümedin der gibi havalanmış!
Kuş gibi çarpan yüreğinin sesini duyabiliyorum.
Anne diyorum:
Sana şiir yazdım.
Büyüdüm ve seni anlatıyorum..
çok çok güzel olmuş,bayıldım..çok şeker.Ve annelere edilecek en büyük armağandır ona yazılan bir şiir!
tebrikler👍
Finali çok hoş olmuş Yüreğinize sağlık
Deniz kardeş, Şiirleriniz çok güzel, kaleminize ve yüreğinize sağlık, Şiir yazmak inanın sanki insanın benliğine hükmediyor. İnsanın aklına gelen her konuda eserler yazmak istiyor. Fakat insanın kendini hazır hissettiği veya yeteri kadar o şiir konusuna hakim olduğu takdirde yazması en uygun zaman..
tebrik ederim... Okuduğum en güzel anne şiirlerinden biri...
çok güzel yüreğinize sağlık.hem annemi,hemde anneliğimi. ne kadar güzel duygular olduğunu okurken yeniden hissettirdi.