Kimliksiz Hayaller

Sana susuyorum kadın....
Ama
Gel gör ki karmaşayı
Rabbimin bana sunduğu son damlasın
Tükenme diye içmiyorum

Dudaklarımı kanatıyorum
Gözlerinin renginde
Son oyunumun son perdesindesin
Oyun nihayete ermesin diye
Repliklerimi unutuyorum
Tek bir cümle geliyor aklımın uçlarına
Haykırarak söylüyorum
Nefesim düğümlenmeden,
boğazım hala ıslakken adınla
seni seviyorum kadın

Sür ellerini gözlerimin senden gayrı gören kısmına
kapat renklerimi...
Sustur dilimin tüm lehçelerini
Sen desin dudaklarım
Başka söze dönmesin dilim

Gözyaşlarına sığındım
Düşürme kırlırım sayfalarca
Son kitabımın son sözü oldun
Son bulma diye
Okumuyorum ....

Son/baharım diye tutundum yapraklarına
Savrulma tenimden
Rüzgara boyun eğmem
İsyan olur direnişim
Tanrıyı küstürürüm kendime
Avuçlarım kanar yokluğunun ayazında
Dudaklarım buz keser
Ayazlarda bırakma son nefesimi
Son nefesim olmuş gülüşün
Ağlama diye soluksuz kalıyorum

Cam kenarına astım sızılarımı
Düşürdüm gözümden çığlık çığlığa yalnızlıklarımı
Bir aşk suskunluğunun da boynuna geçirdim
Yağlı ilmeği
Sana susuyorum kadın
Duyuyor musun sesimin sessizliğini
Görmüyor musun
Gözlerimin sen diye inleyen çırpınışını
Son duam senmişsin meğer
Besmeleyle başladım
Amin dersen
Dizlerinin yamacında ölürüm

kimliksiz hayallerimin menekşe gülüşüydün kadın
gri bulutlara gizledin suretini
şimdilerde
gözlerim kör
dilim lal
soluksuz kaldım yokluğuna
son gülüşüm olacaktı varlığın
ihanetin kızıl kamasıyla
sonsuza kadar ağlatacaksın kadın