Kimse Anlamadı Beni
Belki kimse anlamadı beni
Oysa ben şiirdim sayfalarda
Hiç durmayan gece-gündüz döngülerinde
Bir kelebek gibi
Kozamdan çıkmaya çalışır
Asıl beni
Asıl yaşamı bulmak için zorlardım hep sınırlarımı
Bazen dünyalar kururum zihnimde
Kadına şiddetsiz
Masuma eziyetsiz
İnsanın insan
Canlıların "Bir" olduğu dünyalar
Oysa rüyalarım bitmeden
Dolardı gözlerim yaşlarla
Çok mu zordu bilemem
Beyaz gibi temiz kalmak
Sonsuzluğun kapılarını açık unutmuş
Maviye sarılmış geceler
Ve ben kovaladıkça kaçar benden
İçime hapsettiğim gölgeler
Oysa ben kıyamazdım yaprağın hışırtısına
Ve kırılan onca kalbin uğruna
Ağlardım saklı köşelerde
Bazen bilip de bilmemezlik ettiğim
Onca sırrı onca değeri
Yaşatmak istedim şiirlerimde
Ya da toz tutmuş umutlara
Üfleyesim gelirdi rüzgâr gibi
Kimi vakit gözlerimde açılır
Yeni ufukların kapısı
Kimi vakit valsin o hafif ritminde
Dalıp giderim bilinmez okyanuslara
Oysa bilirim
Gönlümün inandığı bir vakit
Değişecektir dünya nasır tutmuş ellerimde
Söylerim bazen yanımdakilere
Kimisi anlamaz dediklerimi
Kimisi umursamaz yazdıklarımı
Oysa suç bendeydi
Altını sarrafına sormadığımdan
Şimdi yine yalnızım
Aklımda binbir düşünce
Kendimi zamanın bilinmezliğine
Zemherinin morumsu öfkesine
Bırakasım gelir
Öyle sakın öyle huzurlu
Belki kimse anlamadı beni
Oysa ben tomurcuktum çiçeklerde
Ve suskunluğumu çalarken radyolar
İnsan yapbozunu tamamlamak için
Ararım kaybolan parçaları
Öyle sabırlı öyle umutlu