Kimse Yok

Bak yine renkli ışıklar çevremde,
İçimdeki karanlıkların kostümü gibi,
Herkes var, kimse yok....
Sen yoksun,
Ben yokum,
Ruhun yok,
Ruhum yok...
Bedenimin kölesi olmuş, kalbim,
Anlık zevkler var kucak açtığım ,
Ve milyonlarca hayal kırıklığı...
Ama kimse yok..
Çok gürültü var,
Kulaklarımda bitmek bilmeyen sessizlik var...
Uçurum var,
Ruhumun ayak ucunda...
Ve insanlar var etrafımda,
Tiksindiğim takma gülücükleriyle..
Ne güzel gülümsüyorlar bana...
Ve öldürülen gözyaşları,
İçimizde biriken feryatlar,
Ve bitmek bilmeyen yalnızlık..
Herkes var,
İçimde kimse yok,
Bana konuşan , beni gören, beni anlayan,
Kimse yok...
Ben bile beni terkederken,
Tüm insanlıktan bunu beklemek haksızlık...
Zaten kimse yok,
İnsanlık bile...