Kimse Yok Mu?

On yedi ağustos bin dokuz yüz doksan dokuz.
Bir ihmal, bir çığlık, bir ağıt ve korkunç kaos.
Herkes derin uykudaydı, gece saat üç sıfır iki.
Marmara yedi nokta beşle sarsıldı, beşik gibi.

Kimse yokmu çığlıkları yükseldi bedenlerden.
Haberleri yoktu o an sonsuzluğa gidenlerden.
Ev, yurt aramıyordu canlar, aradıkları bir ses.
Ya da enkaz altından yükselen, bir tek nefes.

Kocaeli, Sakarya, İstanbul, Yalova karanlıkda.
Tüm vatan ulaşmaya çalışıyor, ama ne fayda.
Kimisi evladını, kimisi ise ana, babasını arıyor.
Dinmeyen göz yaşları, acılı çığlıklara karışıyor.

Hava aydınlığında, korkulu gözler kocamandı.
Görülen manzara adeta felaket doruğundaydı.
Taş taş üstünde kalmamış, korkunç bir resim.
Kimse konuşmuyordu dili tutulmuştu herkesin.

Eşini, oğlunu kaybetmiş bir ananın feryadıydı.
Ana ve babasını kaybetmiş, bir yavru ağıdıydı.
Koca şehirlerin, karanlıklarla selamlaşmasıydı.
O gün, o karanlık gece, asla unutulmamalıydı.

Yardım eli uzatmıştı dost, düşman tüm Dünya.
Yaşananlar sanki gerçek değildi, kötü bir rüya.
Feryat, figan sesleri yükseldi, ağıtlarla ayyuka.
Canlar gitti, canan gitti, yongaydı mallar cana.

Kimi on yedi bin kadar dedi, yitirilen nice cana.
Oysa ulaşılamadı enkazlardan, binlerce insana.
Kırk bin can dendi sonra, çözülmedi muamma.
Mezar bile kısmet olamadı, belki de bazılarına.

Elbetteki doğal afetti bu, elbette alın yazısıydı.
Ama denizleri bir parça toprak için dolduranlar.
Bu zemin üzerine duyarsızca, bina konduranlar.
Rant peşinde koşan beyzadeler, suçsuzmuydu?

Yeni on yedi ağustoslar, yaşanmasın ülkemizde.
Yeni yaralar açılmasın, kanayan yüreklerimizde.
Kimse yokmu sesleri çınlarken halen kulaklarda.
Şimdilerde yeni binalar, nasıl yapılıyor oralarda.

Hani artık son diyerek, boy gösteren cici beyler?
Hani ekranlarda, timsah gibi, göz yaşı dökenler?
Bir ses gelmiyor mu, Gölcük' den, Sakarya' dan?
Sesler duyuyormusunuz, İstanbul ve Yalova'dan?

Kimse yok mu halen orada, ey umuda koşanlar!
Kimse yok mu halen orada, ey gemiler yakanlar!
Bu ülke depremler ülkesi, yeni depremlere gebe.
Ders olmadımı yaşananlar? Olmayalım yine sobe.

Allah'ım; dualarımız sana, yaşatma kullarına acı.
Sensin her şeyi yoktan var eden, yaratan kainatı.
Son nefesimizi imanla, inançla vermeyi nasip et.
Her şeyin üstündedir, sendeki eşsiz güç, kudret.