Kimsenin Ahı Kalmaz Kimsede

hayat bu ne oldum değil ne olacağım diyeceksin
bugün seni dileyip
bir ana evladının üzerine nasıl titrerse öyle titriyorum
bütün şevkatimle bekliyorum diye
yarınlarda da aynı şevkatle bekleyeceğim sanma

kalbini açtın elini uzattın tutacakken kaçtın
neden kortu yüreğin beni sevmekten mi
zor geldi tabi mesafaleri katetmek
sözlerin gibi varlığın da yalanmış bilemedim
ben değil başkası olsa yine aynı sözleri söylermiş dilin

Allah adını anıp yalana nasıl sarıldın
çölde susuz kalmış bedene bir damla sundunda
ömür sonunadek kurakta bırakmaya nasıl vicdanın el verdi
böylesi çağresiz bıraktığın kırık gönül ah ederken ardından
başka baharda açacağını nasıl sanırsın a insanlıktan nasibini almamış

gönlüm yok desen anlamayacak kadar sağırmı kulaklarım
bir çift kelam edip olmaz desen çatlarmıydı dudakların
nasıl yok saydın daha düne kadar ömür dediğini
bana git deme kalmaya geldim
iznin olursa her haline talibim dediğini nasıl yok saydın

din dedin iman dedin Allah yolundan ayırmasın istedin
dilinde böylesi güzellik varken özün hep bencil neyleyim
Yaradan büyüktür elbet kimsenin ahı kalmaz kimsede
birgün sende aynını yaşarsın ömründe
hoş gönlüm istemez çektiğimi çekesin
gerçi çekmezsende kim bilir daha kaç gönle çektirirsin

dolmuş gibi yüreğin her geleni alırsın
işine gelmeyeni ilk rampada atarsın
böyle çarptıkça nasıl ebedi sevda istersin
her çiçekten bal almaya meyilli gönlün
helalim diyeceğinin el değmemiş olmasını nasıl beklersin

dilerim Yaradandan birgün kesişir yolumuz kesişirki hıçkırıklarla boğazıma düğümlediğin kelimeler dökülür dilimden ve işte o zaman utanırsın halinden sen böyle kimseye açıklama yapmak zorunda değilim deyip cevapsız bıraktığın sözleri anımsayıp mahçup olur pişmanlık duyasın isterim şunu bilki sevda ekip sonra sebepsiz biçip gittiğin gönül bu dünyada olmasa bile ahirette elbet hakkını alır insafsızlığına gamsızlığına diyecek söz bırakmadın inşallah birgün ölmeden ahirete göçmeden bir gün diyorum sadece bir gün