Kimsenin Yerine Bile Koyamıyorum Seni

Hangi köşesine döndüysem yüreğimin,
Hep üşüyorum.
Öksüz kalıyorum her hücrem bölündüğünde,
Ve sen beni baştan aşağı bölüyorsun.
Her teselli titreyişim,
Ve her umudumun ardındaki gerçek gücü arıyorum.
Neden bu kadar güçlü kalıyorum?
Oysaki her ayrılıkta yaşayamam sanıyorum,
Ve yeniden görüyorum ki,
Güçlüymüş gibi davranıyorum.
Her gidenin kopardığı ruhumdan,
Başka ruhlarda aradığım boşluğa benziyor,
Aynısını arıyor insan.
Yeniden tutunmak için ruhuma,
Adını tecrübe koyuyorum gidenlerin.
Sorarsan tesellim oluyor yakıştırdıklarım,
Neyi neye kimi kimseye yakıştırmam değil mesele,
Asıl mesele,
Kimsenin yerine bile koyamıyorum seni...

03,06,2011