Kimsesiz Şehrin Gölgeleri

Bu şehir yabancılaşıyor her geçen gün kendine
Ben garip arayıcısı sokakların
Her gölgede tanıdık hüzün
Her birinde bilmem kaç ayrılık öyküsü
Avuç dolusu çaresizlik serpilmiş
Toplamak ne mümkün

Sis çökmüş cılız ışıkların etrafına
Muammalar yanı başımdan geçer şimşek hızıyla
Dudaklar bir tercihi neden saklar
Zincirini kırmış mı acep
Masum yüzlerin ardında suçlu yasaklar

İnanç ortalıkta güvercin yemi
Güven göz derinliğinde binlerce fersah
Bu defa tamam diyebilmenin peşinde arzu
Hep yarım bırakılan işler
Uzak gezegenlerden bile görünür aslında
Bir türlü masum olamayan gülüşler

Bulutsuz güne hasret kaldığında şafak
Maviyi güneş rengine boyar elbet
Düşen yaprak olsun varsın
Lafı mı olur onlarca arasından tekin
Vakit beklemeye takılı kalmış
Ya gel demektir anlamı, ya da git, niyetin

Zaman gebedir vuslata yahut hicrana
Ebemsi bir yüreğin avuçlarına doğacak
Hüküm günü kaçınılmaz yaprağında takvimin
Tercih fırlayacak sahneye
Kimsesiz şehrin gölgelerine haykıracak

Bir tık mesafesinden uzanacak belki
Diğerine git diyen merhaba şekillenecek sere serpe
Arsızlığınca müzelerden çıkacak
Seven bir yürek mahzun ve masum
Kimsesiz bu şehrin gölgelerine karışacak