Kimsesizliğimin Resmi Çok

Ahh dinine saydığım dünyasında
Kötülerin gazabında
Çarmıha gerilen İsa'yım
Bir yanda Tanrı'nın gazabı
Bir yanda insanın azabı...



Kör kuyuda unutulmuş Yusuf'um
Koca deryayı aşan Musa'nın
Hızır'ı araması gibi aradım seni
Kokunu
Sesini özledim anne...



Yokluğunda
Yaralarımı geceyle sardım
Üşüdüm
Küçüldüm
Göğü çektim üzerime
Yinede tadı olmadı hiç bir şeyin...



Bazen temmuz cehenneminde
Kerbela kuyusundan gözlerimle su taşıdım
Yüreğimi kavuran yangınıma
Olmadı işte
Hasretine düşen yüreğime sözüm geçmedi
Sancıyor
Acıyor
İçim ağrıyor!



Bu yüzden çoğu zaman yüreğimi sakladım herkesten
Avazım çıktığı kadar dağlara, yollara bağırdım
Esen rüzgârdan medet umdum
Belki sesim sana ulaşır
Belki kokunu gelir bana...



Çoğu zaman sensizlik uçurumunda
Eyüp'un sabrına tutundum
Eksildim
Yarım kaldım
Ellerim yaralı yüreğime gitti
Her yerimden kanadım anne...



Ahh bir bilsen!
Yokluğunu omuzlamak
Sensiz yaşamak nasıl zor!
Ben beni,
Ben eksikliğimi anlatamadım kimselere
Öksüzlüğümün vakti olmadı
Kemsizligim resmi çok anne...