Kimses(s)izlik

Gecenin methi siyahtan gelir.
Koyu karanlık bir siyaha saklanır bütün renkler
Sessizliğin çıldırtan uğultusunda
Sırdaştır, arkadaştır, suç ortağıdır geceler.

Günün aydınlığında saklanır duygular.
Kimi gülen bir yüzde yatar,
Kimisi zoraki bir kahkahada.
Gece olunca çıkarlar mezarlarından

Düşer maskeler açılır perde
Rüzgar fısıldar kulaklarımıza
Acı ile dolmuş hayatların sonesini
Ezan sesi susturana dek kimsesizleri

Oysa ki
Kimsesizler sussa da rüzgar haykırır gidişleri
Yanaklarına yağmur yağar gözlerinden
Ardından Bir güvercin ağlar düşer göğün maviliğinden.

Siyah daha bir siyahtır
Gece daha bir karanlık
Sen düştüğün yerden kalkmaya çalışırsın
Zifiri tutar ellerinden
Güneş batar sonrasında saçlarına
İşte kimses(s)izlik bu yaratılanın aksine
Yaradandan ötürü
Acı bu hüzün bu
Acizliğin gölgesi serin
Teninde donmak , üşümek bu...

Ben siyahlığının sıcaklığında
Ölesiye donarken
bir renk olsaydın sevgilim beyaz olurdun
gözlerini alırdın sana bakanların
ve kim dokunmak istese
leke olurdu beyaz kalbinde...

Furkan Erturan & Nilay Altay
11 Temmuz 2011