Kimseye Nasip Değildi Seni Sevmek

kararmış defter yapraklarında adın vardı
hep umutlanıştı yüzünde çaresizliğin endamı
bir geri dönüş ikliminde partizan olmakla
olmak ve sevmek arasındaydı dünya
ben hep seni arıyordum
bir kararmış defter yaprağında adın vardı
hatırlıyordum
bir şubat soğunun vehametinde gece
karanlığa meydan okurken
bütün yıldızlar birikirdi bir selam havasında
ve benim gözümde ülkem ve sen
hiç büyümemiştiniz aslında

kararmış defter yaprağında adın vardı
adın vardı yüzümün imzasında tüm aşkların
altında altın harflerle yazılmış bir özlem ile
ah geleceğin büyüsüne kapıldık sen ve ben
tarih yalan söylerken durmadık yere
ben seni bir adım kadar yakından tanıyordum
sen beni adımdan biliyordun
oysa dağlarda askerler vardı
kurşun sıkarken geleceğin namlusuna
bilmiyordum ben gülmenin ne demek olduğunu
karşısına çıkarken ölümün
ah her yerde sen vardın
sen vardın evet
kısır döngüsünde bir gurbet takvimiyle
seçilmiş günlerde vebal olurdu gitmek
oysa kararmış defterlerde adın yazılıydı
kimseye nasip değildi seni sevmek