Kimsin Sen

Yoktun sen hiç olmadın
Bilmedim kokunu hissedemedim sıcaklığını
Nasıl olurmuş ana kucağı hiç bilemedim
Nasıl oluyor ki ana şefkati dedikleri
Sığındıkları
Yoktun sen hayatımın hiçbir evresinde
Düşüp dizim kanadığında
Acısına dayanamayıp ağladığımda
Okula başladığım ilk günde
İlk karnemde
İlk aşkımda, ilk ayrılığımda
Nasıl olurdu ilk acımı ilk gönül sızımı paylaşsaydım senle
Aldanma ilk gönül sızıma ilk acıma
Keşke hep öyle basit, güzel heyecanlı olsaydı
Hep aşk acısı olsaydı ömrümde
Ama dedim ya aldanma
Ne acılar yaşadım ben tarifsiz hesapsız bilemezsin
Her acıyı tattım yokluğunda düşe kalka
Bilemezsin
Bilemezsin çünkü yoktun sen hiç olmamıştın hayatımda

Büyüdüm
Nasıl büyüdüm anlatsam bir anlatsam
Ölürsün be ölürsün kahrından

Zordu çok zordu ama aldanma bu zor dediklerime
Daha ne zorluklar vardı bilemezsin
Çünkü yoktun sen hiç olmamıştın

Büyüdüm dedim ya büyüdüm dedim
Gelin oldum
Ardımda neleri bıraktım bir bilsen
Ah bir bilsen
İşte en çok o gün istedim seni yanımda
Ah dedim ah olaydı benim de bir anam

Şimdi yirmi beş yaşındayım
Korkma hesap sormayacağım
İçimde özlediğim boşluğunu hiçbir şeyle dolduramadığım
Sımsıkı sarılmasını
Saçlarımı okşamasını istediğim biri var
Var ama aldanma o sen değilsin
Sen olamazsın
Çünkü sen yoktun ve hiç olmamıştın
Hesap sormayacağım dedim ama hesap değil zaten
Sana hesap sormak benim ne haddime
Seni Yaratan varken
Sadece bir soru
Belki hep cevapsız kalacak ama
Beni hiç özlemedin mi?
Hiç düşlemedin mi?
Ve niye doğurdun beni
Ve niye senin veya sizin günahlarınızın
Hatalarınızın bedelini ben ödüyorum?