Kınalı Kuzuların Destanı

Bilmem kaç yıl oldu Hasan, mevsuf’un makamına varalı
Rehbere o soruyu sordum soralı
İşittiklerim benliği sardı saralı
Görmedim böylesi asaleti


Alsa da ilk göz ağrısının dünyaya geliş haberini
bırakmadı cephedeki yerini
Göremeden daha didar’ını
vatan için seve seve verdi canını

...


Adana’dan düştüm yola
Şehitlikte verdim mola
Dolaştım o ulvi istirahatgahı
Samsun
Kars
Ardahan
Sivas
İzmir
Hepsinin
Her birinin
Soğuk taşa kazınmış künyeleri


...

Ve
Daha on beşinde
Kıyasıya sonsuz heves vardı
Can atmışlardı
Muhammed Mustafa’ya komşu olmaya


Nefesleri süt kokuyordu daha
Sanırsın ki
Birer kor ok hepsinin siperden fırlayışları


Aslanlar aslanı cesur Memedlerim
Etten duvar ördüler de
Vermediler aziz bildikleri memleketi

Ah o cefakâr anaların
Vefakâr kınalı kuzuları
Gün geldi
Ölüm oldular ölüm saçtılar
Gün geldi
Kendi canlarını kodular toprağa
Gün geldi
Düşmana merhem oldular
Suyu böldüler ekmeğini bölüştüler
Onları kendi yerlerine koyup
Sevdiceği bekler diye yaralarını sardılar


Ah benim serdengeçti yiğitlerim

Ah benim kınalı Memedlerim

Kalplerinden coşan
O yılmaz inanç
O bitmez imanla

ÇANAKKALE GEÇİLMEZ yazdırdılar

Tarihin şanlı sayfasına


"Menekşe"

Düzenleme çok değerli kalemdaş uğur Aslan beye aittir kendisine teşekkürlerimi sunuyorum  yardımını esirgemedi bizden

Değerli edebiyatla yönetimine  şiirimi güne layık gördükleri için teşekkür ediyorum 

Esenlikler dilerim