Kınalı Yapıncak

Boğaz'da erguvan zamanı

Yüreğim çil çil

Bir ağaç dibine attım telaşlarımı

İstanbul artık beni sevmiyorsun

Küstah bakışlı kuşlarından anladım

Gönlümden sarkan salkımları küplere bıraktım

Şiirin şaraplaştığı anlar bilirim

Şair son kibriti çakmıştır o son mısrada

Ve her şey yanmıştır finalde

Küllerinden ne bir kedi

Ne de bir Anka doğmuştur

Şair yorulmuştur

kelimelerinde

Boğaz'da bir ağacın dibinde

Telaşlarımı yıkadım

Duygularım kızıla çaldığında

Kınalı bir yapıncaktım

Sert bir rüzgar esti

O son İstanbul akşamında

Kum taneleri döküldü gözbebeklerimden

Çölü silkeledim

son kez üzerimden