Kır Çiçekleri!

kır çiçekleri
serin bir dağ yamacına oturmuş benim gibi
rengarenk bir temaşa şöleni
dağa bayıra misafir ettiğimde kendimi
ihtimal
bedenimin sahipsiz vakitleri
onlardır evsahibim...

dinlerler beni
anlayarak hemde
neşemdem pek gelmem ya
o çok eskidendi!
yinede saçlarından vurunca yel
hoşgeldin derler buyur ederler...

bir tek sen misin yok olan sanki!
gelincikler de pek yok şimdi
demek onlarda
attaya gitti sen gibi!
duyduğum başka ellerde gelin şimdi!


ama
kulağının ardına takıştırdığın papatyalardan ganimet
ha birde şimdi bil artık
mahsus hep papatyalara denk otururduk ya!
onların hiçbiri tesadüf değildi!
bir kerede seviyor çıkmazdı ama
severdim ben yinede
''kumardaki kaybım'' diye!
tutardım ellerini
çünkü;
o zaman ellerin bendeydi.

bir tutam bir buket seçerdim rengarenk muhakkak
hatırlarsın
ortasında mutlaka bir mavi olurdu!
nazarlık diye!
farkedermiydin bilmem ama
söylemezdim işte...

ve bilirsin
kızardım sana
_kırma onları yazık! diye...
bıraksam hepsini toplardın nerdeyse
_bu anneme bu ablama bu arkadaşıma hediye
kıskanırdım aslında
diyemezdim ama
çiçek sevgisine vururdum kendimi!


şimdi hiç bir manası yok
yine belki aynı yerdeler aynı renkte
ama
bir varlığa endeksliymiş hepsinin değeri!



çık dağlarıma artık
topla istersen hepsini
serbestsin
al senin olsunlar gayrı

kır çiçekleri!