Kırgın Rüzgarın Hıçkırığı

Kırgınım !
Göz yaşlarımı ninnilerle avutsam
Uyur mu hüznün yamaçlarında
Âsi bir rüzgara takılır belki de
Rüzgar suskun
İntizârın saçlarında...


Kalbimde viran şehirler
Yitik umudumu arıyorum
Kaybolan yıkıntıların arasında
Târumar şimdi her şey
Ruhuma yansıyan
Depremin uğultusunda...



Hayatı anlamak çocuk kalbiyle
Öylesine berrak
Kuğuların kanatlarına sığınıp
Unutabilmek incinmiş nilüferleri
Yeni baştan fütursuzca
Susamak sevgiye...



Telafisi imkansız acıtan dikenlerin
Ellerim sızlasa da
Zaman merheminin devâsıyla
Geçiyor acısı
Ya sancılı gönül ırmağım
Durgun sular gibi
Dinmiyor ağrısı...



Boğazımda kekremsi hıçkırığın tadı
Düğümleniyor sukutun çığlığına
Kirpiklerimden saklasam
Aynalar şahit damlalarıma...



Sen !
Kalbinden nehirler geçen sevgili
Say ki nehrinin kıyısındayım
Süzülürken iplik iplik sevda misali
Seninle birlikte çağlamaktayım...

2009-11-23
Kütahya




Şiirin Hikayesi

Kırgın bir susuş rüzgarın gözyaşlarında aradığım bütün değerler silinmiş.
.şimdi yıkıntılara mahkum hıçkırık tadında..