Kırgınım

Bir tuhaflık var üzerimde bu günlerde
Zifiri karanlıklar çöktü ruhuma
Çok mutsuzum, aklım başımda değil.
Karmakarışığım, ne yapsam olmuyor
Sanki dünya başıma yıkılıyor
Her yanım sancıyor, içim acıyor
Her şeyi kırasım, parçalayasım geliyor...

Kırgınım gündüzlere, gecelere
Ferini yitirmiş ay'a, yıldızlara
Denizlere, göllere, nehirlere
Dağlara, kırlara, ormanlara
Börtü böcek, canlı cansız ne varsa
Gördüğüm bildiğim her şeye kırgınım...

Anlaşılamamışlıklarıma
Hak etmediğim yargılanmalara
Riyalara, yalanlara, sahteliklere
Aptalca aldanışlarıma
Heder olmuş yıllarıma kırgınım

Ansızın sırtını dönüp gidenlere
Çektiğim Hasretlere, özlemlere.
Göresim gelmiyor bahçemi bile
Vaktinde ötmeyen bülbüllere
Çiçeklere, solup giden güllere
Aşk'a, sevgiye, sevdalara kırgınım...

Yazmak istemiyor artık kalemim
Ne şiirlerim kaldı, ne de şarkılarım
Köreldi bütün duygularım
Usandı gönlüm her şeyden
Hiç beklemediğim halde
Terk edip giden umutlarıma kırgınım

Dedim ya! Çok karışığım bu günlerde
En çok da kendime kırgınım

Hatta çok kızgınım...