Kırgınım

Kırıldı içimde büyüttüğüm fidanlarım
İzin vermediniz yeşermesine
Bir bir sararttınız yapraklarını
Sonra kopardınız kökünden
Oysa
Ne çok mavi yeşil umutlarım vardı
Gökyüzü kadar derin
Ne çok mavi ışıltıları vardı gözlerimin
Denizler kadar temiz

Gözyaşı bıraktınız kapımın eşiğine
Yüreğimdeki güvercinleri hapsettiniz kafese
Kanatlarını kırdınız hayallerimin
Sıktınız kör kurşunları hayatımın şakağına

Gözlerimde bir üzüm buğusu
Avuçlarıma düşüyor gözyaşları mavi yeşil
Bitmek bilmeyen bir isyan var bastıramadığım
Yorumsuzluk kararı aldım
Oysa
Şehrimin kaldırım taşlarını söküp
Atmak isterdim kötü sözlerin üzerine
Yüreğimi incitenleri
Son nefesimle üfleyebilseydim keşke toz niyetine
Yakamozum ben
Denizlerin ateşböceği
Kandırmasın kimseyi ay ışığı
Işığımı yüreğimde taşırım
İhtiyacım yok ki sahte ışıklara
Gündüzüm de yok gecem de
Her vakit parlarım sonsuz mavilerde
Demek isterdim sönmemi isteyenlere

Şimdi söndü artık yüreğimdeki ışıklar
Göndermeyin iyi niyet elçisi şiirlerinizi
Sizin olsun sahte gülüşleriniz
İzin vermediniz bir şiirin gölgesinde soluklanayım
İstemiyorum artık
Alın şiirlerinizi de gidin kapımdan
Sizin olsun yalan dolu dizeler
Yorumsuzluk kararı aldım ben ışıkları söndürüp
Bir mum ışığıyım artık
Dibini bile aydınlatmayan
Söndürün sahte ışıklarınızı
Dokunmayın karanlığıma