Kırık Bir Sonbaharsın Avuçlarımda

Sana dökülüşlerimin dikey limitlerinde vakit aşk
Ölüler yıkıyor kadınlar soğuktan üşümüş taşlarda
Gülüşüm hüzünlü bir başkaldırı çığlığı bugünlerde
Sonbahar çatlatıyor yazdan büzüşmüş kuru dalları
Yüzümde asi kırıklıklar, yüreğimde ilençli yasaklar

Resimde haylaz çocukluğum, gönlüm şiirlerde kayıp
İmgelerin yorgun valsıyla geçiyorum yitik suretlerimi
Ne çok özlem doğurdum sana yar, andıkça kanadım
Unutulmuş kabrimin yalağında susuz kuşları ağırladım
Seninle sarıldım anlamsız suskulara, iç çekip ağladım

Kapatma gözlerimi aşka, sensizliğe doymadım ben
Aynalar gözyaşını göstermezmiş, hüzünle gülmezsen
Gömüldüm kendi çukuruma, devasız uhdemsin sen
Gelip bulsan beni, aşkın yasak siperlerinde sobelesen
Hayallerim de üşüyor, ruhumu sessizliğe terk etmesen

Sen iliklerime kadar sevdasın, ölüm olsan taşırım sonsuza
Kendi kılıfına çekilirmiş her düş, geleceğim bir gün nasılsa
Yüreğimdeki kanlı hıçkırıksın sen, yüzerim korsanlı sularda
Benliğimin zanlı hücrelerine güneş gibi usulca sokulsana
Aşk er geç karşılığını bulur, kıyamet yakalasa da musallada