Kırık Keman

Gazeller okunurken bu ılıman iklimde 

Dizili menekşeler ağlar bu haline 

Yamuk penceresinden sarkar bir umut 

Bir dilek hakkı ile 

Arzusuna nota kondurur bu karadut 

Endişelerinde incinmektense 

Denizine girer bu bembeyaz bulut 

Söylenir maviler boyunca 

Elinde kırık bir keman ile 

Türküsünü tutturur 

Susturur sonra 

Gece kapanır kendine 

İşte der kendi lehine 

Konuşur 

İllaki konuşacak bir konu bulunur 

Lakin 

İhmal ettiği mahkum sözcükler 

Birer birer 

Gündüzüne gelirken 

Belki şehrin karanlığında durulur 

Biriktirir içindeki sızısını 

Yanar durur 

Gece olur 

Üşünür biraz 

Sonra 

Örter üstünü 

Belki de bu yaz.. 

19.05.25