Kırık Kilit

Düşlerim kendi eliyle boğarken bedenimi

Ağrıyan sancılı göğsümde ,tükenen umudum sızlıyor...

Geceler boyu süren yalnızlığın meskeni benim 

Yırtılan zamanın kırıntısı damlarken avuçlarıma

Sürgüne uğrayan üç kuruşluk sevdamın kalıntısı

Sonundayım biriken çürümüş hayallerimin 

Kahrolası ömür tükeniyor..

Hangi yaştayım biliyor musun? 

Yüzümün yere düştüğü,

Ruhumun kanadığı ,

Yani içimde ki aslında çocuğun öldüğü..

Diz boyu sularda boğulduğum yaştayım..

Düştün mü semanın damlalarından aşağı?

Kalmazmış pekte yazacak birşey ..

Yanıldım oysa ki ;

Yağmurlarda yıkarken mısraları 

Vatansız kalırken düşlerim 

Geçmeyecek bir teselli benim ki;

Sığmayan göklerime ...

İzi değermiş sözlerin cümlelere 

Bahçesi olmayan bir bahar kaldı geriye 

Yanmaya yüz tutmuş yıllar kaldı geriye 

Soğuk bir veda benim ki üşüyen her satırda 

Sandıklara saklanan kırık kilitli bir veda 

Gerçekler acıtıyor tam da sınandığım yerden 

Değmiyor bir türlü geçmiyor

Zaman en diplerde isyan ederken 

Su gibi akıp giden yaşayamadıklarım..

Bulduğumu sanarken kaybettigim tüm yollar

Çıkmıyor sana ..

Bel ki geçte olsa göz yaşlarımı bıraktım geriye,

Yüzüne su diye çarparken süzülsün öylece..

Susmasaydı oysa bulutlar 

Dile gelirdi bel ki de

Uçurumun dibinden yazıyorum 

Kilidi kırık bir  sandığa hapsettim,

Bizden geriye ne kaldıysa ...

Ne kaldıysa işte.