Kırık Nokta

hayat
sürprizlerle dolu!
etrafımda bu kadar sürpriz seven varken
bana da şaşırmaklar farz oldu.

ne kadar seven ne kadar öven var baksana
arkanı dönmeye gör
kimseyi bulamazsın yakınında.

ben ağlarken gülen
üzüldüğümle alay eden
kendini benden ayrı bilen
şu heybetli dosta bak!

yanarım yanarım
seni dost bilip dayanan benliğime değil
dost sanıp da güvendiğim
harcarken ömrümden verdiğimi fark bile etmediğim
fedakar yıllarıma yanarım.

ben düştüğümde tekmesini hiç esirgemeyen
dost acı söyler diye kalbimi kırıp kırıp
kem sözünü hiç çekinmeden söyleyen

ya git başımdan git Allah'ını seversen,
böyle asılsız dost mu olur şuna bir bak!

anlaya anlaya bunu anlamışım
dost dost diye ben de nicesine sarılmışım
hem de sarılıp sarılıp hiç doyamamışım
şu bendeki nefsin bir izzeti yok imiş.

aşkta gurur olmaz
arkadaşlıkta asla!
dostum dersen o bambaşka.

bambaşka
hepten bir başka
nasıl şaşırttı beni acaba
neden bu kadar acıyor acıtıyor
hazmetmek gücüme gidiyor da
geçmiyor bu yara?

yıllar geçti
insanlar geçti
üzerinden çok sular geçti.

herkes kendi yolunu beğendi seçti.

ama ben seni tam unutacağım derken
hem kalbimi çimdirdi bu kırık nokta.

derken izin kaldı,
elin olmasa da omuzumda
tecrübem oldun benim bu dibi delik denilen acımasız hayatta.