Kırık Pişmanlıklara Düşkünüm

Benim cam kırıklarım var

Sizin görmediğiniz tonlarca

hunharca kırıp döktüğüm kristaller

Her seferinde yeter dediğim

ama hâkim olamadığım o ilkel benlik

kudurmuş, acımasız!

Dizginlerini koparıp kaçan deli bir aygır

önüne geleni yıkıp geçen

Her yer kırık dökük

her yer paramparça

Geriye dönüp baktığımda

keskin bir jilet gibi batan

cam kırıklarım

ayaklarım, ellerim, tüm bedenim

sızım sızım akan koyu kan şelalesi

ve peşimi bırakmayan takıntılı bir gölge gibi

durmaksızın büyüyen boğucu bir pişmanlık

her yüzleşmede kafamı çevirip kaçtığım

ama her saniye benimle yürüyen

arkamdan alaycı ıslıklar çalan

küstah bir sırdaş

Benim cam kırıklarım var

bilemeyeceğiniz kadar çok

Düşürdüklerim, fırlattıklarım — hepsi toz buz 

Hepsini koruduğumu sanmıştım

en sevdiklerim

uğruna ölürüm dediklerim

ah o içimdeki ilkel benlik

o bir anda şimşek gibi çakan öfke

Aynı haltların dönüp duran çemberinde

bilmeden ansızın oldu deyip

aslında hep bildiğim hatalara

hep bildiğim acılara düşkünlüğüm

Cam kırıklarım

Can yanıklarım

Kırık pişmanlıklarım

(ilham verenler: Erich Fromm ve Şebnem Ferah)