Kır(ı)k Tas

Gökyüzü eteğini sıyırdı şefkatle
K-adına sarılıyordu parmakları
Teninde kırmızı izlerden tutkulu kafiye
Martılar ölmeye yeminli gibi uçuyordu özgürce / sessizleş

Göçebe sevişmelerde yine / yeniden gece
Her karanlığa inliyordu dudakları
Islak mabedine gizlenmişti çocukluğu
Can vermiş canı gibiydi hikaye
Unutmaya dayalı tutunmalara çıplak ayakları
Kesik kelimelere basıyordu , sessizce

Nikotin sarkıtı bacaklarının arasında
Kıştan kalma aşk sancısı kokuyordu ____ yağmurlar
Toprağa susamışken
Yüzünü örten avuçlarında
Kurak bir dinlenmeydi sadece / utanmak
Doyuma ulaşıyordu hayat

Yabancı tövbelere misafir arınmalar ağırladı k/adın
Yedi ayrı sevda da Kırk tas k/an verdi ruhundan
Her an / o an / bir an / sadece an'dı
Anılmayacak olan yaşamaktı____yaşamından...